week 3 en 4

Lieve allemaal,

Ik ben al weer op de helft van mijn vrijwilligersperiode en op eénderde van mijn reis!
Ondertussen ben ik een bekende voor de kinderen en volwassen rondom ons huisje.
Ik ben niet meer alleen de mzungu, maar Bridget of Britti (de ugandezen plakken achter de meeste namen een -a of -i).

Als eerste zal ik jullie op de hoogte brengen over de oma, haar gezin en het babytje. De oma heeft een ontsteking aan haar voet waardoor ze de afgelopen weken geen zorg heeft kunnen dragen voor de baby. Daarom verblijft de baby nu bij familie. Ik heb hierdoor het babytje ook niet meer kunnen zien om te checken of het beter met haar gaat. Ik heb wel te horen gekregen dat er goed voor haar gezorgd wordt. De oma wordt behandeld voor de ontsteking. Ik ga na het weekend opnieuw checken of langs om te kijken hoe het ervoor staat.

De afgelopen twee weken hebben, naast het reguliere vrijwilligersprogramma, voornamelijk in het teken gestaan hoe ons sponsorgeld te besteden. Mijn medevrijwilligster van deze maand, Johanna, kwam met het voorstel een kleine bibliotheek op te richten voor de school. Johanna komt al jaren naar Uganda om vrijwilligerswerk te doen voor Lwerudeso. Zij vertelde me dat er op de school een hoop leuke kinderboeken liggen waarmee niets wordt gedaan. Eeuwig zonde! Ik kon me dus wel vinden in haar voorstel, ook omdat lezen ontzettend leuk is en goed voor de ontwikkeling van de engelse taal en je fantasie/creativiteit. Dat laatste is iets wat hier in het onderwijs niet gestimuleerd wordt, het is enkel stampwerk en presteren.
Zo zijn we de afgelopen weken o.a. bezig geweest met het bedenken van een leensysteem, de boeken inventariseren, regeltjes opstellen, het inlichten van de school en het laten maken van een boekenkast van het sponsorgeld.
Ondertussen zijn we zo goed als klaar om de bibliotheek te kunnen gaan openen. Er zijn ongeveer 250 boeken beschikbaar voor 2 klassen (+- 100 leerlingen). We beginnen bewust met maar twee klassen omdat het starten van de bieb toch een soort try-out is. Het is afwachten of er genoeg animo is en/of de kinderen zorgvuldig met de boeken omgaan en ze netjes terugbrengen.
Helaas komt er nu net een maand schoolvakantie aan waardoor we de bieb niet direct kunnen starten. Ook vertrekt Johanna dit weekend weer richting Nederland. Ik hoop de start van de bieb nog aan het einde van mijn vrijwilligersperiode te kunnen meemaken, anders draag ik het over aan de volgende vrijwilligers.

Een bijzonder moment de afgelopen week was tijdens de middag voor de disabled children. Jozef, een super leuk, vrolijk en enthousiast manneke, had om de paar minuten een soort epleptische toeval. Ik had dit al eerder meegemaakt bij hem, maar niet in deze frequentie. Ik heb hem naar huis gebracht, zodat hij kon rusten. Zijn moeder vertelde dat hij wel medicatie krijgt, maar omdat het de maand van de (bijna) volle maan is deze niet voldoende werken. In Uganda geloven ze dat psysche problemen tijdens deze maand opspelen of verergeren. Toen ik dit hoorde, was ik erg verbaasd dat ze hiervan zo overtuigd zijn.
Wat me sowieso opvalt is dat kinderen of volwassen die hier ‘ander` gedrag (bijv agressie) laten zien al snel wordt bestempeld als mental ill. Er wordt weinig gekeken naar waar het vandaan komt en/of hoe het behandeld kan worden.

Wat nu heel sneu is voor Jozef, is dat hij de hele dag thuis moet blijven van zijn moeder vanwege zijn toevallen. Het is wel begrijpelijk ivm zijn veiligheid, maar toch...
Daarom heb ik deze week wat tekenpapier en kleurpotloden gebracht, zodat hij wat vermaak heeft. Ook heb ik dit weekend een kleine djembe voor hem gekocht. Jozef is namelijk super ritmisch en ondanks zijn lichamelijke beperking kan hij heel goed trommelen! En dat vind ik natuurlijk heel leuk om te zien:)

Naast al het harde werken heb ik afgelopen weekend de toerist mogen uithangen. Ik ben met vier medevrijwilligers naar Lake Bunyonyi geweest. Een prachtig, gigantische groot meer in het zuiden van Uganda. De rit er naartoe was 6/7 uur en het was af en toe lekker hobbelen in de auto vanwege het slechte of geen wegdek. De lange rit was gelukkig geen straf dankzij de prachtige natuur en de vele Afrikaanse mensen die je onderweg hun dagelijkse dingen ziet doen. Ook hebben we toen we langs het national park van Lake Mburo reden zebra‘s en empalas gespot. Vervelend zo‘n autorit dus!
Bij Lake Bunyonyi heb ik heerlijk kunnen relaxen en naast veel regen, heeft ook de zon nog een middagje geschenen, en hebben we een boottochtje gemaakt en gezwommen.

Dit weekend was het afscheid nemen van de oude vrijwilligers en de nieuwe verwelkomen in Entebbe. Morgen start weer een nieuwe maand, met nieuwe ervaringen en avonturen. Ik kijk er nu al naar uit!!