week 2
Blijf op de hoogte en volg Britt
04 April 2014 | Oeganda, Masaka
Lieve allemaal,
Week 2 is voorbij gevlogen!!
Na een ontspannen weekend in Masaka, lekker aan het zwembad gelegen, flink verbrand, en een ‘born again kerkdienst` bijgewoond (de mensen zijn heel gelovig hier, voornamelijk katholiek en protestant), vertrok ik zondagmiddag weer richting mijn ‘thuis` van nu. Dit deed ik in mn eentje met het openbaar vervoer. Oftewel een gedeelte met de bodaboda, het andere gedeelte met de matatu. Dit is een klein busje, die ze vaak afgeladen vol stouwen. Ik zat lekker strak tegen een vrouw aan die ondertussen haar kind borstvoeding aan het geven was. Dat wordt hier te pas en te onpas gedaan, en niemand (behalve ik dan) kijkt ervan op.
Uiteindelijk ben ik weer veilig op het project aangekomen. Het project heet Lwerudeso. Het wordt gerund door locale vrijwilligers, en wij als vrijwilligers van Be-more ondersteunen het project door mee te werken en donaties.
Het project doet verschillende dingen voor de community. Ze leggen homevisits af om te inventariseren hoe de gezinnen in verschillende dorpjes zijn opgebouwd, of de kinderen naar school gaan, welke inkomstenbron ze hebben, hoe ze omgaan met hygiëne, of er mensen met hiv besmet zijn, etc.
Ze bouwen stoven (minder brandhout nodig bij koken) bij arme gezinnen, ze bouwen watertanks om de watervoorziening te verbeteren, ondersteunen en helpen het healthcentre, ondersteunen en helpen een school om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren en te zorgen dat alle kinderen uit de omgeving naar school gaan/kunnen, ze hebben een vrouwenclub die mandjes vlechten voor extra inkomsten en er is een middag in de week speciaal voor de beperkte en gehandicapte kids. Dit is enkel een korte samenvatting van wat ze doen en waar ik de komende maanden aan bijdraag.
Mijn week begon maandag vrij heftig. Tijdens de homevisits trof ik een gezin van vier jonge kinderen aan waarvan de ouders zijn overleden. De oma van 82!! draagt in haar eentje alle zorg voor deze kinderen. Een van de kinderen is nog maar 2,5 maand oud en ondervoed.
Toen ik thuis kwam van dit bezoek, merkte ik dat ik erg geraakt was en dit niet zomaar los kon laten. Ik besloot daarom iets voor dit gezin te willen betekenen, met name voor het ondervoedde babytje. Ik heb contact opgenomen met Kim, een Nederlandse dame die in Uganda veel werkt met ondervoedde kinderen. Zij heeft mij voedingsadvies gegeven over wat dit babytje binnen zou moeten krijgen. Met dit advies en een tas vol met boodschappen ben ik teruggegaan naar het gezin. De oma was me ontzettend dankbaar! Volgende week ga ik terug om te kijken of het babytje vooruit gaat.
Ik vind het nog steeds echt bizar dat een oma van 82 alle zorg draagt voor vier kleine kinderen. Aan de andere kant is het weer mooi te zien dat weeskinderen hier altijd op worden gevangen door familie en iedereen voor elkaar klaarstaat.
Wat verwarrend is, is dat ik dit gezin het liefste geld zou willen geven zodat ik weet dat ze voldoende te eten krijgen, maar aan de andere kant weet ik dat dit niet de oplossing is. Ze moeten zelfstandig blijven, aangezien ik straks ook weer weg ben en ze dan niet kan blijven ondersteunen. Het is daarom te hopen dat de oma die de zorg draagt gezond blijft en het voedingsadvies voor het babytje opvolgt. Ik blijf het de komende tijd zeker in de gate houden!
Verder heb ik deze week ook veel leuke dingen gedaan en mooie momenten gehad.
En ben zeker nog aan het genieten van de prachtige natuur, het heerlijke weer en de super leuke kinderen! Ook heb ik gezongen tijdens het mandjesvlechten met de vrouwenclub en ik heb ze een engels liedje aangeleerd. Zij hebben geprobeerd mij een liedje in Luganda aan te leren, wat echt heel moeilijk is! Met de disabled kinderen heb ik geknutseld en ik heb weer engelse leesles gegeven aan de kids op school.
Wat me opvalt aan de Ugandese cultuur is dat iedereen hier een stuk ontspannender is en minder gestresst dan in Nederland. Heerlijk die rust! Het nadeel hiervan is dat sommige dingen alles behalve efficiënt verlopen. Soms sta je dus een half uur of langer voor niks te wachten. Maar ach ook dat went, en er is genoeg te bekijken, te beleven en vooral te genieten:)
Week 2 is voorbij gevlogen!!
Na een ontspannen weekend in Masaka, lekker aan het zwembad gelegen, flink verbrand, en een ‘born again kerkdienst` bijgewoond (de mensen zijn heel gelovig hier, voornamelijk katholiek en protestant), vertrok ik zondagmiddag weer richting mijn ‘thuis` van nu. Dit deed ik in mn eentje met het openbaar vervoer. Oftewel een gedeelte met de bodaboda, het andere gedeelte met de matatu. Dit is een klein busje, die ze vaak afgeladen vol stouwen. Ik zat lekker strak tegen een vrouw aan die ondertussen haar kind borstvoeding aan het geven was. Dat wordt hier te pas en te onpas gedaan, en niemand (behalve ik dan) kijkt ervan op.
Uiteindelijk ben ik weer veilig op het project aangekomen. Het project heet Lwerudeso. Het wordt gerund door locale vrijwilligers, en wij als vrijwilligers van Be-more ondersteunen het project door mee te werken en donaties.
Het project doet verschillende dingen voor de community. Ze leggen homevisits af om te inventariseren hoe de gezinnen in verschillende dorpjes zijn opgebouwd, of de kinderen naar school gaan, welke inkomstenbron ze hebben, hoe ze omgaan met hygiëne, of er mensen met hiv besmet zijn, etc.
Ze bouwen stoven (minder brandhout nodig bij koken) bij arme gezinnen, ze bouwen watertanks om de watervoorziening te verbeteren, ondersteunen en helpen het healthcentre, ondersteunen en helpen een school om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren en te zorgen dat alle kinderen uit de omgeving naar school gaan/kunnen, ze hebben een vrouwenclub die mandjes vlechten voor extra inkomsten en er is een middag in de week speciaal voor de beperkte en gehandicapte kids. Dit is enkel een korte samenvatting van wat ze doen en waar ik de komende maanden aan bijdraag.
Mijn week begon maandag vrij heftig. Tijdens de homevisits trof ik een gezin van vier jonge kinderen aan waarvan de ouders zijn overleden. De oma van 82!! draagt in haar eentje alle zorg voor deze kinderen. Een van de kinderen is nog maar 2,5 maand oud en ondervoed.
Toen ik thuis kwam van dit bezoek, merkte ik dat ik erg geraakt was en dit niet zomaar los kon laten. Ik besloot daarom iets voor dit gezin te willen betekenen, met name voor het ondervoedde babytje. Ik heb contact opgenomen met Kim, een Nederlandse dame die in Uganda veel werkt met ondervoedde kinderen. Zij heeft mij voedingsadvies gegeven over wat dit babytje binnen zou moeten krijgen. Met dit advies en een tas vol met boodschappen ben ik teruggegaan naar het gezin. De oma was me ontzettend dankbaar! Volgende week ga ik terug om te kijken of het babytje vooruit gaat.
Ik vind het nog steeds echt bizar dat een oma van 82 alle zorg draagt voor vier kleine kinderen. Aan de andere kant is het weer mooi te zien dat weeskinderen hier altijd op worden gevangen door familie en iedereen voor elkaar klaarstaat.
Wat verwarrend is, is dat ik dit gezin het liefste geld zou willen geven zodat ik weet dat ze voldoende te eten krijgen, maar aan de andere kant weet ik dat dit niet de oplossing is. Ze moeten zelfstandig blijven, aangezien ik straks ook weer weg ben en ze dan niet kan blijven ondersteunen. Het is daarom te hopen dat de oma die de zorg draagt gezond blijft en het voedingsadvies voor het babytje opvolgt. Ik blijf het de komende tijd zeker in de gate houden!
Verder heb ik deze week ook veel leuke dingen gedaan en mooie momenten gehad.
En ben zeker nog aan het genieten van de prachtige natuur, het heerlijke weer en de super leuke kinderen! Ook heb ik gezongen tijdens het mandjesvlechten met de vrouwenclub en ik heb ze een engels liedje aangeleerd. Zij hebben geprobeerd mij een liedje in Luganda aan te leren, wat echt heel moeilijk is! Met de disabled kinderen heb ik geknutseld en ik heb weer engelse leesles gegeven aan de kids op school.
Wat me opvalt aan de Ugandese cultuur is dat iedereen hier een stuk ontspannender is en minder gestresst dan in Nederland. Heerlijk die rust! Het nadeel hiervan is dat sommige dingen alles behalve efficiënt verlopen. Soms sta je dus een half uur of langer voor niks te wachten. Maar ach ook dat went, en er is genoeg te bekijken, te beleven en vooral te genieten:)
-
04 April 2014 - 15:50
Jeanne:
Hoi Britt,
Jeetje... je hebt al een heftige week achter de rug!! Wat zal jij je machteloos hebben gevoeld en wat ontzettend goed van jou dat je meteen actie hebt ondernomen.
Gelukkig maak je ook leuke dingen mee om alles een beetje in balans te houden.
Je hebt trouwens een leuke manier van schrijven !!!
Heel veel succes en ook genieten!!
Gr uit Seitert -
04 April 2014 - 17:24
Nadia:
Wauw wat maak je al veel mee de eerste twee weken! Erg leuk om te lezen wat je allemaal kan betekenen voor die mensen en super lief dat je dit gezin zo helpt:) Je bent ook echt een lieverd! Stoer ook van je zo back to basic. Lijkt me wel wennen!
Geniet van al je bijzondere indrukken en mooie momenten daar in Afrika!
Ik denk aan jou!
Liefs Nadia -
04 April 2014 - 20:37
Anne Smit:
Woow Britt: ik krijg een brok in mijn keel als ik je verhaal lees. Wat heftig en indrukwekkend allemaal!! Fijn dat je zoveel voor de mensen daar kan betekenen!! Hou je taai he meis! Ik denk aan je! Liefs -
05 April 2014 - 13:02
Annemarie Lammers:
Wow Britt, heftig en mooi te gelijk...! Ik heb nu al zin in je volgende verhaal, ik houd van reisverhalen!!!! Liefs Annemarie -
06 April 2014 - 20:36
Ans:
Ha die Britt,
Wat een avontuur en wat een verhalen.
Heftig,boeiend, indrukwekkend en het maakt mij nieuwsgierig.
Het smaakt naar meer.
Leuk dat je ons zo op de hoogte houdt.
En die foto's geven heel goed weer waar je tijdelijk je nieuwe "thuis" hebt.
We blijven je volgen en voor nu...
SUCCES KOMENDE WEEK
Kuzzzzz uit Duizel -
08 April 2014 - 19:47
Sanne Rijkers:
Wauw Britt, mooi reisverslag! En super mooie foto's!
Kijk uit naar je volgende verslag.
Geniet! Enjoy the little things :)
Liefs, Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
