Uganda week 1: back to basic
Door: Britt
Blijf op de hoogte en volg Britt
29 Maart 2014 | Oeganda, Masaka
Lieve allemaal,
Afgelopen zaterdag was het dan zover, mijn avontuur in Afrika ging beginnen.
Na het afscheid op het vliegveld (wat ik stiekem best even lastig vond), kwam in het vliegtuig het besef dat het nu echt ging gebeuren. Ik was op weg naar uganda, in mijn eentje. Spanning, enthousiasme, maar vooral ook trots op mezelf dat ik deze droom waarmaak!
Midden in de nacht stapte ik in Entebbe het vliegtuig uit. De warme lucht, een bijzondere geur, onweer en regen (het is op dit moment regenseizoen) kwam me tegemoet.
Na een korte nacht, zag ik zondag voor het eerst het land bij licht. Wauw!!!! Wat is het prachtig hier, en super groen.
Maar tegelijkertijd is deze pracht ook een contrast met de armoede, de mensen leven echt met heel weinig middelen hier. Wat een wereld van verschil met Nederland!!
Het begon zondag met de tocht van Entebbe naar Masaka (stad dichtbij mijn project) via stukken goeie asfaltweg afgewisseld met hobbelwegen. De mensen rijden hier trouwens als gekken en het verkeer (auto`s, fietsers, voetgangers en vooral heel veel bodaboda`s) is een grote chaos.
Onderweg zijn we gestopt in Kampala (hoofdstad) en op de evenaar. Wat me direct opviel is dat de mensen ontzettend vriendelijk en enthousiast zijn. Iedereen noemt je mzungu (blanke) en vraagt hoe het met je is.
Kampala is een ontzettend drukke stad met overvolle marktjes, kraampjes (gemaakt met stukken zeil en hout) en kleine winkeltjes. Ik vond het ontzettend chaotisch en een soort doolhof, maar volgens onze ugandesegids zit er toch wel degelijk een soort structuur in.
Tijdens onze rit van Kampala naar Masaka kwamen we door verschillende dorpjes. Hier staan vaak marktkraampjes aan de weg waar ze soms de meest onverwachte dingen verkochten bijv koelkasten, bedden en trommels. Maar voornamelijk zijn het kraampjes met etenswaren zoals de matokabanaan. Ook kwam ik bodaboda`s tegen waarop ze de meest bizarre dingen vervoeren zoals een doodskist en een dood varken. Langs de weg zie je overal mensen of kinderen lopen,vaak met blote voeten en/of met bagage sjouwend op hun hoofd. Zo lopen ze kilometers...
Maandag werd ik bij Masakabackpackers opgehaald om naar mijn woonplek (het dorpje Nakiyeni in de provincie/community Lwengo) voor de komende twee maanden te gaan. We verruilde de verharde hoofdweg voor een roestkleurig zandpad tussen omliggende bananenbomen, en een prachtig uitzicht!
Het vrijwilligershuis is midden tussen de locals en het is back to basic. Geen stromend water, electriciteit dat om de haverklap uitvalt, geen douche, een lactrine en alles is vies. Even omschakelen dus, maar o wat is het bijzonder om hier te zitten! De mensen zijn super vriendelijk, iedereen begroet je en de kinderen willen constant met de mzungu knuffelen en spelen. Water halen we uit de watertank (gevuld met regenwater), er wordt voor ons gekookt op een vuurtje en de katten lopen rustig door de keuken terwijl ons eten wordt bereid.
De meeste local kinderen zijn hier ook erg vies, dragen kapotte kleding, spelen tussen het vuilnis, stoppen vervolgens alles in de mond en ze eten alles. Zo hebben we ze deze week al dolgelukkig kunnen maken met bijna lege nutellapotten, die ze vervolgens tot het laatste restje hebben uitgelikt.
Deze week was qua vrijwilligerswerk voornamelijk een orientatieweek. Ik ben met de lokale vrijwilligers op pad geweest achter op de bodaboda. Je voelt je dan soms net een soort van beroemdheid omdat iedereen, maar voornamelijk de kinderen, naar je zwaaien en roepen. Ondertussen kun je genieten van de prachtige natuur. Je ziet ook veel armoedige huisjes en her en der langs de weg staat soms wat vee vastgebonden.
We hebben stoves en waterputten gebouwd, waarbij mijn nederlandse handje meteen een flinke blaar op liep (niks gewend!). Mandjes gevlochten met de vrouwen uit de community, engelse leesles met de kids op school, geholpen in het healthcentrum en gespeeld met de kinderen met een beperking (disabled children). Super leuk, soms ook zwaar, maar vooral heel veel nieuwe indrukken die ik nog moet verwerken.
Op het moment ben ik dus ook aan het bijkomen van dit alles in het backpackershostel in Masaka samen met de andere vrijwilligers, om volgende week weer uitgerust de nieuwe week in te kunnen. Één ding is zeker, ik heb het hier super naar mijn zin en het is nu al een hele bijzondere ervaring!
Afgelopen zaterdag was het dan zover, mijn avontuur in Afrika ging beginnen.
Na het afscheid op het vliegveld (wat ik stiekem best even lastig vond), kwam in het vliegtuig het besef dat het nu echt ging gebeuren. Ik was op weg naar uganda, in mijn eentje. Spanning, enthousiasme, maar vooral ook trots op mezelf dat ik deze droom waarmaak!
Midden in de nacht stapte ik in Entebbe het vliegtuig uit. De warme lucht, een bijzondere geur, onweer en regen (het is op dit moment regenseizoen) kwam me tegemoet.
Na een korte nacht, zag ik zondag voor het eerst het land bij licht. Wauw!!!! Wat is het prachtig hier, en super groen.
Maar tegelijkertijd is deze pracht ook een contrast met de armoede, de mensen leven echt met heel weinig middelen hier. Wat een wereld van verschil met Nederland!!
Het begon zondag met de tocht van Entebbe naar Masaka (stad dichtbij mijn project) via stukken goeie asfaltweg afgewisseld met hobbelwegen. De mensen rijden hier trouwens als gekken en het verkeer (auto`s, fietsers, voetgangers en vooral heel veel bodaboda`s) is een grote chaos.
Onderweg zijn we gestopt in Kampala (hoofdstad) en op de evenaar. Wat me direct opviel is dat de mensen ontzettend vriendelijk en enthousiast zijn. Iedereen noemt je mzungu (blanke) en vraagt hoe het met je is.
Kampala is een ontzettend drukke stad met overvolle marktjes, kraampjes (gemaakt met stukken zeil en hout) en kleine winkeltjes. Ik vond het ontzettend chaotisch en een soort doolhof, maar volgens onze ugandesegids zit er toch wel degelijk een soort structuur in.
Tijdens onze rit van Kampala naar Masaka kwamen we door verschillende dorpjes. Hier staan vaak marktkraampjes aan de weg waar ze soms de meest onverwachte dingen verkochten bijv koelkasten, bedden en trommels. Maar voornamelijk zijn het kraampjes met etenswaren zoals de matokabanaan. Ook kwam ik bodaboda`s tegen waarop ze de meest bizarre dingen vervoeren zoals een doodskist en een dood varken. Langs de weg zie je overal mensen of kinderen lopen,vaak met blote voeten en/of met bagage sjouwend op hun hoofd. Zo lopen ze kilometers...
Maandag werd ik bij Masakabackpackers opgehaald om naar mijn woonplek (het dorpje Nakiyeni in de provincie/community Lwengo) voor de komende twee maanden te gaan. We verruilde de verharde hoofdweg voor een roestkleurig zandpad tussen omliggende bananenbomen, en een prachtig uitzicht!
Het vrijwilligershuis is midden tussen de locals en het is back to basic. Geen stromend water, electriciteit dat om de haverklap uitvalt, geen douche, een lactrine en alles is vies. Even omschakelen dus, maar o wat is het bijzonder om hier te zitten! De mensen zijn super vriendelijk, iedereen begroet je en de kinderen willen constant met de mzungu knuffelen en spelen. Water halen we uit de watertank (gevuld met regenwater), er wordt voor ons gekookt op een vuurtje en de katten lopen rustig door de keuken terwijl ons eten wordt bereid.
De meeste local kinderen zijn hier ook erg vies, dragen kapotte kleding, spelen tussen het vuilnis, stoppen vervolgens alles in de mond en ze eten alles. Zo hebben we ze deze week al dolgelukkig kunnen maken met bijna lege nutellapotten, die ze vervolgens tot het laatste restje hebben uitgelikt.
Deze week was qua vrijwilligerswerk voornamelijk een orientatieweek. Ik ben met de lokale vrijwilligers op pad geweest achter op de bodaboda. Je voelt je dan soms net een soort van beroemdheid omdat iedereen, maar voornamelijk de kinderen, naar je zwaaien en roepen. Ondertussen kun je genieten van de prachtige natuur. Je ziet ook veel armoedige huisjes en her en der langs de weg staat soms wat vee vastgebonden.
We hebben stoves en waterputten gebouwd, waarbij mijn nederlandse handje meteen een flinke blaar op liep (niks gewend!). Mandjes gevlochten met de vrouwen uit de community, engelse leesles met de kids op school, geholpen in het healthcentrum en gespeeld met de kinderen met een beperking (disabled children). Super leuk, soms ook zwaar, maar vooral heel veel nieuwe indrukken die ik nog moet verwerken.
Op het moment ben ik dus ook aan het bijkomen van dit alles in het backpackershostel in Masaka samen met de andere vrijwilligers, om volgende week weer uitgerust de nieuwe week in te kunnen. Één ding is zeker, ik heb het hier super naar mijn zin en het is nu al een hele bijzondere ervaring!
-
29 Maart 2014 - 18:35
Jeanne:
Hey Britt,
wow... wat heb jij al een hoop gezien/ gedaan deze week. Wat zal dat wennen zijn !!! Goed dat je alles opschrijft zodat je later alles nog terug kunt lezen. Ook wij zijn super trots op jou dat je dit in je eentje doet... echt heel stoer !!!
Fijn dat we op deze manier een beetje mee kunnen reizen met jou.
Heel veel succes daar en geniet ook van alles.
Gr uit Seitert -
29 Maart 2014 - 21:40
Marijke:
Wauw super vet Britt! Heel erg leuk om te lezen dat je al veel hebt kunnen doen en dat je een waterput hebt gebouwd!! Fijn om te horen dat je het zo naar je zin hebt. Geniet ervan, lekker bijkomen van een drukke eerste week:) liefs Marijke -
29 Maart 2014 - 23:18
Ellis:
Britt, fantastisch om te lezen! Geniet ervan xxx -
30 Maart 2014 - 10:06
Marijn En Sanne :
Heeeeel leuk om te lezen Brittje. Fijn dat je t zo ontzettend naar je zin hebt. Nog heel veel succes en plezier. -
30 Maart 2014 - 14:10
Wild B:
Hoe zit het dan wél met het toilet? -
30 Maart 2014 - 17:35
Martien:
Hallo Britt goed om te horen dat je het naar je zin hebt,dan vliegt de tijd voorbij.
Veel plezier.19mei kom ik een stukje jouwe kant namelijk Turkije een weekje vakantie daar. -
01 April 2014 - 18:31
Annemarie:
Ha Britt,
Mooie verhalen en leuk om te lezen! Volgens mij ga jij inderdaad een bijzondere tijd tegemoet!
Enjoy!!
Liefs Annemarie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
