Lieve allemaal,

Volgens mij moet ik even wat schade inhalen met dit verslag, want jullie hebben al even niks meer van me gehoord.
De afgelopen weken ging alles z‘n gangetje op het project en heb ik daar heerlijk van kunnen genieten.
De voortgang van de bieb heeft deze maand helaas op een laag pitje gestaan. Mede door de schoolvakantie, maar ook omdat de timmerman niet heel erg hard doorwerkt. Maar, vandaag is hij begonnen met het plaatsen van de boekenkast op de school. Ik ga morgen dus nog even een middagje terug om te kijken hoe het ervoor staat. Het echte starten van de bieb heb ik overgedragen aan Sissy en Mirjam, twee medevrijwilligers die nog twee maanden op Lwengo blijven.

Drie weken geleden ben ik zowel met Jozef als het babytje naar de dokter geweest om ze allebei goed te laten checken. Een hele onderneming waarmee je zo de hele dag zoet bent. De Ugandese dokters en zusters werken op hun dooie gemak en alles behalve efficiënt. Ik ben wel echt heel blij dat ik ben gegaan, want het gaat nu al veel beter met ze!!
Jozef had tijdens het doktersbezoek de dag van zijn leven (hij mocht met de mzungu in de auto, helemaal te gek!) en hij krijgt nu eindelijk de juiste medicatie die super aanslaat. Sinds hij deze inneemt heeft hij vrijwel geen epileptische aanvallen meer!! Heel fijn om meteen resultaat te zien. Daarom heb ik ook besloten (met hulp van paps en mams) een jaar lang zijn medicijnen te sponsoren. Dit geeft de moeder een jaar de ruimte om te sparen en/of naar mogelijkheden te kijken hoe in Jozefs verdere leven zijn medicatie te kunnen betalen. Geld is namelijk het probleem. Ik hoop dat mijn hulp meer zekerheid op medicatie geeft voor Jozef in de toekomst.

Baby Keila had een flinke infectie en is te klein voor haar leeftijd door ondervoeding. Haar tante die mee was, heeft voedingadvies voor de kleine Keila gekregen, en medicatie voor de infectie. Voor de hivtest is ze nog te jong.

Woensdag heb ik afscheid genomen van het project, en was er ‘s avonds een super leuke goodbyeparty met alle buurkids, lokale staff, en veel gedans en speeches.
Ik ben overdag speciaal nog even langs geweest bij Keila en Jozef. De oma en tante van Keila waren me ontzettend dankbaar en ze vertelde dat Keila erg goed vooruit gaat. Dat geeft vertrouwen dat het goedkomt met haar. In de situatie van Jozef vind ik het nog lastiger dit vertrouwen te hebben. Maar dit moet ik proberen los te laten, en erop vertrouwen dat de moeder haar verantwoordelijkheid neemt. Ze was me in ieder geval ontzettend dankbaar voor alles wat ik heb gedaan. Jozef heb ik als afscheidscadeautje nog een trommeltje gegeven. Ik heb nog nooit iemand zo oprecht blij en dankbaar zien zijn. Onbetaalbaar!!

Nu is het de hoogste tijd om de toerist uit te gaan hangen, vrijdag vlieg ik naar Kenia voor mijn rondreis!
Ik heb de afgelopen weekenden al mogen voorproeven van het toeristenleven. Ik ben op safari geweest in nationalpark murchison falls. Een prachtig groen park aan de nijl met veel wildleven en een schitterende waterval. Ik ben een weekend naar het paradijslijke Banda island (onderdeel van Ssese island) geweest om te relaxed, en afgelopen weekend ben ik op gorillatracking geweest. Wauw! Wat een bijzondere ervaring! Een prachtige hike door het regenwoud met als toppunt een uur lang doorbrengen op vijf meter afstand van de gorilla‘s. Ik kan niet wachten om over een maandje de foto‘s en complete verhalen met jullie te delen. Maar eerst nog volop genieten:)